... wat je je herinnert .. nog voorbij je geweten .. is de idee dat je er bent ...

Een installatie tekent zichzelf een ruimte af. Daarbinnen beschrijft een man de gang over de grond onder z’n voeten.
In hun wisselwerking ontstaat een spiraalvormige ommegang tussen binnen en buiten, hoog laag, diep en ver.
In de opwinding daarvan tolt een kind rond op een driewielertje.
De ideeënwereld van het kind vindt zijn verbeelding op het witte doek.

Wat we met z'n drieen maken, vloeit voort uit onze samenwerking en de ideeën die daarin opkomen. Deze komen bij elkaar in de installatie die we verder ontwikkelen. In dat proces houdt ons o.a het dynamisch patroon, de werking van tijd en ruimte, bezig. Daarin zijn zwaarte-, aantrekkingskracht en luchtigheid raadselachtige fenomenen.
In onze zoektocht buiten we uit hoe zich dat bij ieder van ons voordoet. Bij WvK komen we  dan op het volgende:

Douwe
Ik zoek een onafhankelijke verhouding tot mezelf en focus me tegelijk op wat zich aftekent in- en om me heen. De ingevingen die ik dan opduik en binnenhaal, geef ik weer in zinnen en tekens. Gaandeweg ontwikkelt zich via reflectie op waarneming en weergave, de betekenis die ik per moment eraan toeken.

Bert
Ik put uit mijn omgeving en de voorraad dingen om me heen. De ideeën die ik daaruit opdoe, sla ik in me op. Door te scharrelen in mijn eigen archief, breng ik bij elkaar wat ik van te voren niet bedacht had. Dagelijks komen er beelden bij. Sommige ervan raken weer in de vergetelheid. Dat is ook goed. Jaren later nog komen ze toch weer voorbij.

Linda volgt wat we doen en omgeeft dit met haar werk. Zelf is ze bezig met wat in haar opkomt te verwerken tot iets dat zich aan haar voordoet en duidt dat in de tijd via de afmeting van het doek dat ze al schilderend op het wit verovert.